ما می توانیم با اطمینان بگوییم که پالتو زنانه خارجی یکی از زیباترین انواع لباس های بیرونی است که به تصویر صاحب سبک، استحکام و احترام می بخشد. شبح در یک پالتو که به درستی مطابق شکل انتخاب شده است، چشم را به خود جلب می کند.
این نماد کلاسیک ابدی در دنیای باستان متولد شد و البته قبل از به خود گرفتن ظاهر مدرن آشنا برای ما، دستخوش تغییرات زیادی شده است.
بنابراین، اعتقاد بر این است که همه چیز با یک شنل ساده با شکاف برای سر و بدون آستین آغاز شد که یونانیان و رومیان باستان در آن راه می رفتند. لباسی به نام “پالتو” برای مدت طولانی وجود نداشت و تا قرن نوزدهم تاریخ پیشینیان این چیز بود.
اولین “بستگان دور”پالتو در قرن ۱۳-۱۵ در اروپا ظاهر شد. که در. این چیز را “آمیس” می نامیدند و مانند یک تکه پارچه بلند به نظر می رسید که از وسط تا شده است و سوراخی برای سر دارد.
آمیس می توانست کمربند ببندد و گاهی سجاف را با خز تزئین کند. این یک نوع لباس بسیار ساده بود، اما با اختراع برش، طراحی لباس شروع شد و حرفه ای به عنوان خیاط ظاهر شد.
سپس “شنل ها” به جای “زره ها” آمدند که به ویژه در اسپانیا محبوب بودند – لباس های بیرونی بدون آستین با طول های مختلف که شانه ها را می پوشاند.
صنعت طراحی لباس به توسعه خود ادامه داد و در پایان قرن چهاردهم، ساکنان اروپا شروع به پوشیدن “Upelyands” کردند لباس بیرونی گشاد و بلند با آستین های بزرگ و جادار.
در ابتدا، این چیز فقط در کمد لباس مردانه “خروجی” گنجانده شد، اما سپس زنان نیز شروع به پوشیدن آنها کردند. در آغاز قرن پانزدهم، چنین عنصری از لباس بیرونی به عنوان “tappers” در آلمان ظاهر شد.
آنها شبیه به “آپلند” بودند، اما آستین های حجیم تر و یقه ایستاده و گاهی اوقات دکمه بسته شدن داشتند.
یک قرن بعد، اشراف اروپای مرکزی در یک “شاب” لباس پوشیدند یک شبح گسترده از لباس های بیرونی مردانه اندود شده، تزئین شده با خز، با آستین، که قسمت بالایی آن با پف حجیم ساخته شده بود.
0
