در قرن نوزدهم، ساعت unique مردانه تحت محرک مد، بود که اوضاع کمی شتاب گرفت.
در واقع، این آستین کوتاه‌تر لباس‌های زنانه بود که کاتالیزور واقعی برای توسعه ساعت مچی بود.
ما همچنین دو مدرک معتبر داریم که گواه این روند در ساعت سازی است:
– در سال ۱۸۱۰ آبراهام لوئیس برگه یک ساعت بسیار پیشرفته و پیشرفته از نظر فناوری برای ملکه ناپل طراحی کرد. این یکی ساعت خارج از مرکز دارد، دما را نشان می دهد و یک دستبند بسیار اصلی دارد زیرا از مو و نخ های طلا ساخته شده است.
در سال ۱۸۱۱، جواهرساز ناپلئون اول دو ساعت مچی برای پرنسس آگوستا از باواریا ساخت.
همانطور که مطمئناً قبلاً متوجه شده اید، ساعت هنوز در این مرحله یک جواهری است که اساساً برای زنان محفوظ است.
در قرن نوزدهم، مردان هنوز ساعت جیبی، یعنی ساعت جیبی را ترجیح می دادند. در سال ۱۸۶۷ بود که لیپ ماجراجویی بزرگ خود را با ساعت‌های جیبی آغاز کرد که به سرعت با موفقیت زیادی روبرو شد.
هوانوردی و جنگ از ظهور ساعت مچی خبر می دهند.
این مد زنانه نبود، بلکه هوانوردی بود که عمیقاً تصور ما از ساعت‌ها را تغییر داد، که تا آن زمان به دنیای جواهرات نزدیک‌تر بود، که بیانگر موقعیت اجتماعی خاصی برای مردان و زنان بود.
بنابراین در سال ۱۹۰۴ کارتیه یک ساعت مچی برای سانتوس دومونت، دوست هوانوردش ساخت که خواندن ساعت جیبی اش در زمانی که در کنترل هواپیمایش بود، برایش مشکل بود.
این شروع یک رابطه عاشقانه بزرگ بین خلبانان و ساعت آنها بود که در آن زمان کاملاً ضروری بود زیرا تنها وسیله ای بود که به آنها امکان می داد در زمان و مکان ارتباط خود را پیدا کنند.
همچنین به شما توصیه می کنیم برای اطلاعات بیشتر در مورد این موضوع مقاله ما در مورد حماسه پست هوایی را بخوانید.
بنابراین در نیمه اول قرن بیستم، ساعت به تدریج تبدیل به یک ابزار مفید شد، ابزاری که باید هم دقیق و هم مقاوم باشد، دقیقاً همان چیزی که نیروهای نظامی از هر طرف به آن نیاز داشتند.
بنابراین کاملاً طبیعی است که ساعت مچی قبل از جنگ جهانی دوم به طور گسترده ای مورد استفاده قرار گرفت تا استراتژی های نظامی دقیق و دقیق تر را تنظیم و زمان بندی کند.
0
