فلفل دلمه میوه توخالی گیاهی به همین نام از خانواده Solanaceae است که گوجه فرنگی و بادمجان نیز به آن تعلق دارند. رنگ آنها بسیار متنوع است و ما آنها را قرمز، سبز و زرد می یابیم.
شکل آن می تواند کشیده و نازک یا ضخیم تر و مستطیلی باشد. وزن و اندازه آن بسیار متغیر است، از فلفل های پادرون کوچک ۵ سانتی متری تا فلفل های بزرگ تا ۱۵ سانتی متر مانند فلفل دلمه ای. بومی مکزیک، بولیوی و پرو است.
مصرف فلفل دلمه در بارداری از معده درد های این دوران جلوگیری می کند.
انواع فلفل عمدتاً بر اساس طعم آنها به شیرین و تند تقسیم می شوند:
فلفل دلمه ای: می تواند قرمز، زرد، سبز… و در اندازه های مختلف باشد. در این گروه فلفل دلمه ای، فلفل ایتالیایی و غیره را پیدا می کنیم. پاپریکا از خمیر خشک آسیاب شده فلفل دلمه ای تهیه می شود، رنگ خوراکی که برای چاشنی خورش ها، سس ها، غذاهای برنجی استفاده می شود… بسیار غنی از پروویتامین A است.
فلفل تند: فلفل سبز و قرمز وجود دارد، باز هم بستگی به تنوع دارد و معمولا از فلفل های شیرین کوچکتر هستند. طعم تند فلفل ها به دلیل محتوای کپسایسین آن است، ماده ای تحریک کننده غشاهای مخاطی دستگاه گوارش که باعث ترشح بیشتر شیره معده می شود.
هرچه مقدار کپسایسین بیشتر باشد، احساس گرما در دهان بیشتر می شود، زیرا نورون های حسی را نیز تحریک می کند.
آنهایی که بیشتر مصرف می کنیم
در کشور ما بیشترین مصرف عبارتند از:
فلفل دلمه ای: قرمز رنگ، گوشت غلیظ و درشت که هم به صورت خام و هم در سالاد، برشته و به عنوان ماده خورش و خورش مصرف می شود.
فلفل ایتالیایی: شکل کشیده و پوست نازک و سبز روشن
فلفل پادرون: کوچک و تند، سبز و تازه مصرف می شود
فلفل پیکیلو: به رنگ قرمز تند که معمولاً به صورت کنسرو شده با طعمی شیرین یا تند به بازار عرضه می شود.
0
