خرمالو میوه ملی ژاپن است. آنها معمولا در فصل بین سپتامبر و دسامبر هستند و منبع خوبی از پتاسیم، فسفر و ویتامین C هستند.
دو نوع خرمالو وجود دارد: آسیایی و آمریکایی. بومیان آمریکا قرن ها از خرمالوی آمریکایی Diospyros virginiana استفاده می کردند که یا به صورت خشک خورده می شد یا به صورت نان پخته می شد.
خرمالو ی تازه را به صورت خرمالو خشک ۱۴۰۱در می آوردند تا بیشتر بماند.
خرمالوهای آمریکایی به جای اینکه کشت شوند، تمایل به رشد وحشی دارند. دیوسپیروس کاکی، خرمالوی ژاپنی، نوعی است که مردم معمولا در فروشگاه ها می بینند.
دو نوع محبوب خرمالو ژاپنی وجود دارد:
هاچیا: این نوع خرمالو به دلیل دارا بودن تانن زیاد به شکل بلوط و قابض است. خرمالو هاچیا بهتر است وقتی رسیده یا بیش از حد رسیده میل شود. آنها دارای پوستی براق و پر رنگ نارنجی مایل به قرمز و گوشت زرد تیره با رگه های سیاه هستند. آنها دانه کمی دارند یا اصلاً دانه ندارند.
فویو: این نوع خرمالو به شکل گوجه و غیر قابض است، بنابراین فرد می تواند آن را زمانی که هنوز سفت یا کم رسیده است بخورد. پوست آنها نارنجی تیره و دارای گوشت نارنجی روشن است. آنها دانه کمی دارند یا اصلاً دانه ندارند.
میوه های خرمالو سرشار از مواد مغذی و مواد معدنی هستند. غلظت آنها بین انواع خرمالو متفاوت است، اما بیشتر انواع دارای غلظت بالایی از ماده مغذی کریپتوکسانتین بتا و پتاسیم هستند.
خرمالو همچنین منبع خوبی از فیبر، فسفر، کلسیم، ویتامین C و ویتامین A است.
خرمالو ژاپنی دارای غلظت بالایی از ویتامین ATrusted Source است. مصرف ویتامین A با پشتیبانی از عملکردهایی که بینایی طبیعی را امکان پذیر می کند، برای سلامت چشم مفید است.
ویتامین A همچنین به افراد کمک می کند تا در تاریکی بهتر ببینند و سیستم ایمنی بدن را تقویت می کند.
انواع قابض خرمالو دارای فعالیت آنتی اکسیدانی بسیار بالایی است که با توت فرنگی و زغال اخته قابل مقایسه است. این باعث می شود آنها به رژیم غذایی هر کسی اضافه شوند.
0
