باغبان‌ها، مطمئناً به نظر می‌رسد تابستان امسال زود فرا رسیده است، زیرا ما اغلب به دهه ۹۰ میلادی رسیده‌ایم که نمی‌توانیم آن را بهاری ملایم بدانیم! چند هفته تا رسیدن رسمی تابستان باقی مانده است، و در حالی که مطمئناً گرمتر می شود، این ممکن است نشان دهنده این باشد که “میوه” مورد علاقه من زودتر از حد معمول خواهد رسید – انجیر.
چند نفر از شما به یاد دارید که در جوانی مستقیماً از درختان انجیر مادربزرگتان انجیر چیده و خورده اید؟ شاید شما هم اکنون علاقه مند یا تمایل به ارائه میوه های خانگی به خانواده خود داشته باشید که تازه و عاری از مواد شیمیایی یا آفت کش های مضر است.
بیایید با کمی تاریخچه درخت انجیر شروع کنیم. منشا درخت انجیر غرب آسیاست. کاوشگران اسپانیایی آنها را در دهه ۱۵۰۰ به قاره آمریکا آوردند و انجیر آردی یکی از قدیمی ترین میوه های شناخته شده برای بشر است. انجیر در انجیل در باغ عدن ذکر شده است و رومیان آن را مقدس می‌دانستند و اغلب از آن برای تجارت در اروپا و خاورمیانه استفاده می‌کردند.
درختان انجیر به راحتی رشد می کنند و سالیان دراز انجیر تولید می کنند. آنها نرم، با بافتی شیرین و خامه ای هستند و در پخت و شیرین کردن گوشت استفاده می شود. انجیر از این جهت غیرمعمول است که در واقع میوه نیست – یک گل وارونه است. گل (انجیر) از دو قسمت ماده و نر تشکیل شده است. آنها منبع عالی فیبر غذایی هستند و سرشار از مواد معدنی مانند آهن، پتاسیم و کلسیم هستند. انجیر معمولاً به صورت تازه، خشک یا پخته شده در کنسرو مصرف می شود.
درختان انجیر به راحتی در آب و هوای جنوب شرقی تگزاس ما رشد می کنند، و بسیاری از گونه های آن از زمستان های معتدل زمانی که تأسیس شد، قدردانی می کنند. آنها به حداقل ۱۰ ساعت قرار گرفتن در معرض نور خورشید در هر روز نیاز دارند و pH خاک ۶٫۵ را ترجیح می دهند.
مکانی را برای کاشت انتخاب کنید که قرار گرفتن در معرض نور خورشید و فضای کافی را فراهم کند، زیرا درختان انجیر بالغ می توانند ارتفاع و عرضی بین ۲۰ تا ۵۰ فوت داشته باشند! درختان را در خاکی با زهکشی خوب بکارید که با کود و کمپوست اصلاح شده است تا سیستم ریشه کم عمق آنها شکوفا شود.
- منابع:
0
